W tamtych czasach zabijano muchy,
jaszczurki, ptaki.
Nawet biały puch łabędzi
nie naruszył granic.
Następnie wzdłuż granic tego kraju,
węgorz zwinięty,
wzniósł cztery puste ściany,
drzwi były węglowe.
Szef przyszedł i powiedział, śnieg
wypadł i potrzebuje schronienia.
Wkrótce nastąpił nalot
do lasu po garść drewna na opał.
Dom został zbudowany. W kominie
płomień brzęczał, zły.
Ale tarcie oczu o samo ciało
jak brud rodzi.
Poszedłem więc tam na spacer w płaszczu
plaga bez rękawów.
Ostatni zginęli, kto
natychmiast oszalał.
W ten sposób flara zdobi butelkę,
wgniecenie psuje osłonę,
Bojownik stoi na cienkiej nodze
i, patrząc w przyszłość, milczy.
1965(?)
