бессэнсоўнае, зласлівае, зімой
безлиственное, стадыі вугалю
хто дасягнуў колерам, самой
прыродай прызначанае для
адчаю, - якога аб'ём
ніяк не калькулируется, – но
ў сляпым падпарадкаванні сваім
ўжо перабралі, яно,
якое пайшло каранямі ў перагной
з уласных жа лісця і ў цемру –
вяршыняй, стаіць перада мной,
як сімвал всепогодного, да чаго
ніхто не заклікаў нас, нягледзячы
гэта, што ўсім нам ўласцівая пара,
калі адрозненні робяцца дарма
для сонца, для зоркі, для сякеры.
1970
